24-

استاد شهر عشق ، زمن

پرسیده ای  که  مگر چشم بهر چیست ...

بهر  دمی نگریستن؟... گریستن؟ ...  یا ساده تر ، از بهر  زیستن ؟

اصلا نمیدانم استاد شهر عشق

 که جواب چیست یا که کیست

یا چشم و ابر گر نبارند ، مال چیست !

اما همین حوالی و این هول و حوش ها

بادی وزید و چنین خواند توی گوش ها :

وقتی که خاک  داغ  خدا  بی قرار می شود

                    وقتی درخت خسته پراز انتظار می شود

                                         وقتی که شور میزند دل  تفدیده ی زمین

                                                                 ابری ببارد اگر...  بهار می شود...

وقتی دلی  خشک تر از خاک سرد  شد

                        تنها امید نخفته ی مانده ، ترد شد

                                            وقتی که سینه ، زمستان درد شد...

                                                           چشمان خسته  اگر باز بشکفد

                                                            گلهای تازه وپاک و زلال اشک ...

 دل تازه میشود چو طبیعت به وقت عید

 این اشک هاست که بهار را می دهد نوید...